حق بانوان در حدیث مکارم الاخلاق

 امّا حقّ زوجه؛ پس این است که بدانی آنکه خداوند عزّوجلّ او را وسیله سکون و انس تو قرار داده است، پس بدان که او از خداوند برای تو نعمتی است و با این ملاحظه؛ در حقّ او اکرام نمائی، و به طور ملایمت و ملاطفت با او رفتار کنی گر چه حقّ تو بر او واجب تر است، و به درستی که حقّ او بر تو آن است که با او مهربانی کنی، چون که او [گویی] اسیر تو است، و در تحت اطاعت تو می باشد، و آنکه او را اطعام کنی، و او را بپوشانی، و آنگاه که نادانی کرد او را عفو نمائی. 

و أمّا حقّ اُمّک: فأن تعلم أنّها حملتک حیث لا یتحمّل أحد أحداً، و أعطتک من ثمرة قلبها مالایعطی أحد أحداً، و وقیک بجمیع جوارحها و لم تبال أن تجوع و تطعمک و تعطش و تسقیک و تعری و تکسوک و تضحی و تظلّک و تهجر النوم لأجلک، و وقیک الحرّ و البرد و لتکون لها فإنّک لا تطیق شکرها إلاّ بعون الله و توفیقه. 

امّا حقّ مادر تو؛ پس آن است که بدانی آنکه او تو را حمل نمود در حال و زمانی که هیچ کس کسی را حمل ننماید، و به تو از میوه قلب خودش داد چیزی را که هیچ کس به کسی نمی دهد، و تو را با همه جوارح خودش محافظت کرد، و باک نداشت از آنکه خود گرسنه باشد و تو را اطعام کند، و خود تشنه باشد و تو را سیراب نماید، و خود برهنه باشد و تو را بپوشاند، و خود در گرمی و آفتاب باشد و بر تو سایه بیندازد، و به خاطر تو؛ ترک خواب نماید، و حفظ نماید تو را از گرما و سرما به جهت آنکه تو از برای او باقی باشی، پس بدرستیکه تو نمی توانی از عهده شکر او بر آئی جز بوسیله یاری و توفیق خداوند.